Object: NGC 1333 (Ced 16, LBN 741)
Naam: -
Sterrenbeeld: Perseus
Magnitude: 5,6
Schijnbare afmeting: 6' x 3' (boogminuten)
Afstand: 1000 lichtjaar
Coördinaten:
• RA: 3h 29m 11s
• DEC: +31° 18' 36"

NGC 1333 is een reflectienevel in het noordelijke sterrenbeeld Perseus. Het werd voor het eerst ontdekt door de Duitse astronoom Eduard Schönfeld in 1855.
 Het wordt geassocieerd met een donkere wolk L1450 (Barnard 205). Schattingen van de afstand tot deze nevel variëren van 980 tot 1140 lichtjaar.

Deze nevel bevindt zich in het westelijke deel van de moleculaire wolk Perseus en is een jong gebied met zeer actieve stervorming en één van de best bestudeerde objecten in zijn soort.
Het bevat een vrij typische reeks van sterrenhopen die nog steeds zijn ingebed in de moleculaire wolk waarin ze zijn gevormd, die kan opgesplitst worden in twee hoofdsubgroepen in het noorden en het zuiden. Het grootste deel van de infraroodemissie vindt plaats in het zuidelijke deel van de nevel. Een aanzienlijk deel van de sterren die in het infrarood worden gezien, bevindt zich in het stadium vóór de hoofdreeks van hun evolutie.

Het nevelgebied heeft een gecombineerde massa van ongeveer 450 zonnemassa's M☉, terwijl de cluster ongeveer 150 sterren bevat met een gemiddelde leeftijd van een miljoen jaar en een gecombineerde massa van 100 M☉.
Binnen de nevel bevinden zich 20 jonge stellaire objecten die uitstromen produceren, waaronder Herbig-Haro-objecten. In totaal zijn er 95 röntgenbronnen die verband houden met bekende leden van ingebedde sterrenhopen. In 2011 meldden onderzoekers dat ze 30 tot 40 bruine dwergobjecten vonden in de wolk en in het Rho Ophiuchi-wolkencomplex.

Onderaan de opname kan ook IC 348 zien, een stervormingsgebied op ongeveer 1000 lichtjaar van de zon. Het bestaat uit neveligheid en een bijbehorende 2 miljoen jaar oude cluster van ongeveer 400 sterren binnen een hoekdiameter van 20″. De zwaarste sterren in de cluster zijn het dubbelstersysteem BD+31°643, dat een gecombineerde spectrale klasse van B5 heeft. Gebaseerd op infraroodwaarnemingen met behulp van de Spitzer Space Telescope, heeft ongeveer de helft van de sterren in de cluster een circumstellaire schijf, waarvan 60% dikke of "oerschijven" zijn. Door de leeftijd van deze cluster konden drie bruine dwergen met een lage massa worden ontdekt. Deze objecten verliezen warmte naarmate ze ouder worden, zodat ze gemakkelijker ontdekt kunnen worden als ze nog jong zijn.